Rozdział 38

Spojrzałam na niego nieśmiało. Chyba wiedziałam czego będzie dotyczyć ta rozmowa.

- Mam się bać?- spytałam.

- To zależy od ciebie. Raczej nie- uśmiechnął się. Odepchnął się od drzwi na których chwilę wcześniej się opierał. Podchodził do mnie powoli, wpatrując się we mnie. Ja się serio boje!

- Co się stało? Wtedy w gildii?- zapytał stojąc metr ode mnie.

- Ni-ic się nie-e sta-ało- jąkałam się. Ja się denerwuje? Dlaczego się denerwuje? Cholerne zdenerwowanie...

- Jesteś zdenerwowana. O co chodzi?

- No mówię, że o nic!- mówiłam trochę za głośno.

- Alex- patrzyły na mnie karcąco. Spuściłam głowę.

- Nie mogę,...nie chce ci powiedzieć- mruknęłam cicho.

- Dlaczego?- dopytywał się. Nosz cholera jasna, dasz ty mi spokój?

- Bo się wstydzę

- Nie masz czego- nie widziałam go ale byłam prawię pewna, że się uśmiecha.- Erza i Mira coś mówiły po twoim wyjściu wiesz? Dokładnie "została Sam" wiesz o co chodzi, prawda?- dodał. Zarumieniłam się.

- Em...eto...bo Erza z Mirą nas do tego zmusiły.

- Do czego?

- Do tego bym ja pocałowała ciebie, a Sam Rogue- miałam dalej spuszczoną głowę, a moje policzki przybrały odcień dojrzałego pomidora.

- Co?- spytał cicho. Nie widziałam jego twarzy i nie chciałam widzieć. Jednak wyczułam ruch w swoim pobliżu. Uniosłam oczy. Sting stał dosłownie kilkanaście centymetrów ode mnie.

- Miałyśmy do wyboru to lub striptiz w gildii- mówiłam szeptem.- wybrałyśmy mniejsze zło- dodałam po chwili. - Przepraszam- jeszcze chwila i się rozpłacze. Od kiedy to ja jestem taka uczuciowa?

- Spójrz na mnie- rozkazał. Jednak nie zrobiłam tego. Nie chciałam. Po chwili podniósł mój podbródek tak bym mogła na niego spojrzeć. Przytrzymał go bym nie uciekła wzrokiem. Dlaczego? Dlaczego każe mi patrzeć w te cudne niebieskie oczy? Które w tym momencie patrzą na mnie przepełnione smutkiem. To moja wina?

- Nie chciałaś tego?- spytał cicho.

- Ja...

- Nie podobało ci się?- przerwał mi. Patrzył na mnie czekając na odpowiedź.

- Ja...och. Po-podobało mi się- uśmiechnęłam się słabo.- I chciałam choć może nie koniecznie w takich okolicznościach.- Yeah! Powiedziałam to! Blondyn patrzył na mnie chwile kiedy zaczął się powoli schylać. Co jest?! Pocałował mnie. Stałam tam tak i patrzyłam na niego oniemiała jednak po chwili narzuciłam mu ręce na szyje i odwzajemniłam pocałunek. Chłopak objął mnie w pasie i przyciągnął bliżej siebie. Oderwaliśmy się od siebie po kilku minutach.

- Co to było?- spytałam niezbyt przytomnie.

- Całus- odparł głupkowato. Zaśmiałam się. Patrzyłam na niego, a on na mnie.

- Wiesz...chyba cię lubię- uśmiechnął się szeroko.

- Ja też cię lubię.

- To może...zostaniesz moją dziewczyną?- zapytał nieśmiało. Teraz on się rumienił. Uroczo.

- Chyba tak

- Chyba?- uniósł brew.

- Tak. Tak zostanę- uśmiechnęłam się i pocałowałam go raz jeszcze. Po chwili zaproponowałam, żebyśmy poszli do kuchni zjeść coś. Usiadł na krześle, a ja starałam się jakoś ogarnąć ten bajzel. Nie sądziłam, że będzie wyglądało to tak źle!

- Nie zawołamy Rogue i Sam?- zapytał się.

- Chcesz im przeszkadzać? Ok idź albo nie! Ja pójdę!- już kierowałam się do wyjścia z kuchni kiedy ktoś złapał mnie za ramię i pociągnął do siebie. Sting...wtuliłam się w niego. Teraz będzie tak cały czas? Takie przytulanie się itd.? To trochę dziwne. Nie robiłam tak od czasów Shiro i zapomniałam jakie to miłe. Chętnie znów się do tego przyzwyczaję.

- Siema gołąbki!- dołączyli do nas Samara z Rogue'em.

- Miałaś posprzątać- oskarżyłam ją.

-Ja?!

- Tak ty!

- Pierwsze słyszę.

- Oczywiście...

- A wal się...

- Ej- spojrzałam na nią groźnie, a ta uniosła ręce w geście obronnym. Za to chłopcy śmiali się z naszej małej wymiany zdań.